دسترسی ها

رشته طراحی پارچه و لباس، عنوان کاملی برای این رشته کاربردی و پرطرفدار نیست. در این رشته دانشجویان می‌‌توانند مهارت‌‌های ابتدایی برای طراحی انواع سطوح نقش‌‌دار را پیدا کنند و در شاخه‌‌ انتخابی خود مشغول به کار شوند. این رشته که در کشورهای دیگر نیز جزو رشته‌‌های پرطرفدار با سابقه‌‌ای طولانی است و در ایران در چند سال اخیر بیش از گذشته محبوب شده است. شاید ۱۰ سال پیش این رشته کمی مهجور و ناشناخته بود، ولی امروزه این رشته جزو رشته‌‌های رقابتی است که دانشگاه‌‌های معتبر کشور در زمره رشته‌‌های تحصیلی خود برای پذیرش دانشجو، قرار داده‌‌اند.

با یکی از فارغ التحصیلان بیکار رشته طراحی لباس و پارچه گفتگو می کنیم. لیلا- م یکی از فارغ التحصیلان رشته طراحی دوخت در تبریز است که حرف های زیادی برای زدن دارد.

چرا در جایی شاغل نشدید؟

اوایل که درسم را تمام کرده بودم، چند جایی برای کار مراجعه کردم اما آنها به من گفتند، ما طراح نیاز نداریم اما اگر مایل باشی، می توانی به عنوان خیاط در تولیدی مشغول به کار شوی. من هم قبول نکردم.

یعنی هیچ کارگاه تولیدی از ایده های طراحی شما استقبال نکرد؟

چرا بعضی ها از طرح هایم خوششان می آمد، اما نمی خواستند بابت آنها پول بدهند، حتی یکبار یکی از طرح هایم را نشان یکی از تولیدی ها دادم و قبول نکرد، اما مدتی بعد مشابه آن را در بازار دیدم و فهمیدم از روی طرح من دوخته شده است.

بزرگترین مشکل طراحان پارچه را در استان چه می بینید؟

مشکلات طراحان پارچه و لباس زیاد است، از نبود پارچه با قیمت و کیفیت مناسب گرفته تا عدم ارتباط میان طراحان و تولیدکنندگان. اما مشکل اصلی ما همین نبود ارتباط بین صنعتگران و طراحان است. طراحان ما به راحتی نمی‌توانند وارد بازار کار شوند. متأسفانه تولیدکنندگان، به تولید ارزان‌تر و فروش بیشتر فکر می‌کنند و ما طراحان به تناسب و زیبایی. برای همین هم آنها استفاده از طرح های ما را به صرفه نمی دانند. تولیدکنندگان ترجیح می‌دهند به جای طرح، از ژورنال استفاده کنند. در واقع تولیدکنندگان ما هنوز به این باور نرسیده‌اند که با وجود یک طراح خوب، فروششان بیشتر خواهد شد.

پس شما فقط تولید کنندگان را مقصر می دانید؟

نه خیر. باید اعتراف کرد، طراحان هم چنانکه باید و نشاید نتوانسته اند، موفق عمل کنند. بیشتر طراحان هنری فکر می کنند و با سلیقه عامه مردم آشنا نیستند.

طرح های موجود ایرانی در بازار را چطور می بینید؟

متأسفانه ما هنوز نتوانسته ایم به نسبت گروه های مختلف سنی طراحی انجام دهیم. طرح های ایرانی موجود در بازار یا خیلی ساده هستند یا خیلی شلوغ! البته این طرح ها را صاحبان تولیدی ها وارد بازار می کنند، نه طراحان حرفه ای.

عدم استفاده از طراحان داخلی در صنعت پوشاک چه نتیجه ای داشته است؟

همین مدهای عجیب و ناهنجاری که امروز وارد جامعه شده است، به خاطر نبود طرح های زیبا و اصیل ایرانی است که هم به خود افراد و هم به جامعه ضرر می‌رساند و هم سبب از بین رفتن هویت ایرانی- اسلامی ما خواهد شد.

چه راهکاری برای بهبود وضع پوشاک استان پیشنهاد می دهید؟

یکی از راه‌های توسعه صنعت پوشاک، برگزاری شوهای زنده لباس در استان است. تا زمانی که نمایش‌های زنده برگزار نشود، امکان عرضه طرح‌ها وجود ندارد. البته قبل از هر تبلیغی ابتدا باید دولت برنامه ای اجرا کند تا به وسیله آن واحدهای تولیدی ملزم به استفاده از طراحی داخلی شوند و از طراحان به عنوان مشاور اصلی خود در تولید استفاده می‌کنند.

سخن آخر:

دوست دارم روزی فرا برسد که به جای برند و لباس های خارجی، مارک ایرانی معیار خرید مردم باشد و الگوی ایرانی- اسلامی در لباس های ما جلوه گری کند، نه طرح های بی هویت خارجی.

متاسفانه در غیاب معرفی صحیح لباس ایرانی، شرکت های خارجی از این فرصت استفاده کرده ­اند و مال­ ها و فروشگاه­ های بزرگ ما را تصرف کرده ­اند.

من معتقدم ما باید توامان در دو حوزه فعالیت کنیم. اول بحث کیفیت است. بخش عظیمی از مردم ما به دنبال کیفیت بهتر هستند و انتخابشان از محصولات خارجی، صرفا به خاطر کیفیت بالاتر آنهاست. دوام و زیبایی پوشاک برای آنها مهم است تا خرید آن کالا برایشان صرفه اقتصادی داشته باشد.

زکیه لطف الهی

• نویسنده : زکیه لطف الهی آرمان همدلی